بررسی اثر بخشی آموزش مبتنی بر الگوی سازنده گرایی بر درک دانش آموزان از مفاهیم ترموشیمی و انگیزش تحصیلی آن ها نسبت به شیمی

هدف پژوهش حاضر، بررسی میزان اثر بخشی آموزش مبتنی بر الگوی سازنده گرایی بر درک دانش آموزان از مفاهیم ترموشیمی، و انگیزش تحصیلی آن ها نسبت به درس شیمی می باشد. نمونه ای از جامعه آماری دانش آموزان دختر و پسر سال سوم متوسطه شهر زاهدان با روش نمونه گیری تصادفی مرحله ای انتخاب شدند. نمونه مورد مطالعه، دو گروه کنترل و دو گروه آزمایش دختر و پسر بودند. دو گروه آزمایش، یعنی یک گروه پسر و یک گروه دختر با رویکرد سازنده گرایی آموزش دیدند. و دو گروه کنترل دختر و پسر با روش سنتی تحت آموزش قرار گرفتند. بدین منظور، از چهار دبیر زن و مرد استفاده شد، به دو دبیر زن و مرد رویکرد سازنده گرایی آموزش داده شد. دو دبیر دیگر هم براساس روش سنتی به تدریس ترموشیمی پرداختند. این پژوهش کاربردی است و روش تحقیق آزمایشی با طرح پس آزمون با گروه کنترل می باشد. ابزار پژوهش آزمون پیشرفت تحصیلی ترموشیمی و پرسشنامه انگیزش تحصیلیism است. در پایان دوره از چهار گروه کنترل و آزمایش، آزمون پیشرفت تحصیلی ترموشیمی به عمل آمد. همچنین دانش آموزان به پرسشنامه انگیزش تحصیلی نیز پاسخ دادند. به منظور تحلیل داده ها علاوه بر شاخص های آمار توصیفی؛ میانگین و انحراف استاندارد از شاخص های آمار استنباطی نیز استفاده گردید. میانگین های گروه کنترل و آزمایش با هم مقایسه گردید، از آزمون t گروه های مستقل به منظور معنادار بودن تفاوت میانگین ها استفاده شد. نتایج آزمون tبیانگر این است که بین دانش آموزان آموزش دیده با روش سازنده گرایی و دانش آموزان آموزش دیده با روش سنتی، تفاوت از نظر درک مفهومی معنادار می باشد. یعنی دانش آموزانی که با روش سازنده گرایی آموزش دیده اند درک مفهومی بیشتری از مفاهیم ترموشیمی دارند. برای متغیر انگیزش تحصیلی نتایج آزمون t نشان داد بین دانش آموزانی که با روش سازنده گرایی آموزش دیده اند و دانش آموزانی که با روش سنتی آموزش دیده اند، تفاوت از نظر انگیزش تحصیلی معنا دار می باشد. یعنی دانش آموزانی که با روش سازنده گرایی آموزش دیده اند، انگیزش تحصیلی بیشتری دارند.